Onze stroomfactuur wordt binnenkort 8 procent duurder. Dat hebben we te danken aan een nieuwe energieheffing die Vlaams energieminister Turtelboom (Open VLD) vorige week aankondigde. De ‘Turteltaks’ moet dienen om een schuldenberg van 2 miljard euro weg te werken bij de distributienetbeheerders Eandis en Infrax. Dat is allerminst rechtvaardig.
Minister Turtelboom mag dan wel beweren dat ‘de impact op de gezinnen beperkt is’, het tegendeel is waar. Vandaag betaalt een doorsneegezin uit Gent bij energieleverancier Lampiris 716 euro per jaar. De nieuwe Turteltaks kost dit gezin uit Gent 62 euro extra. En dat is maar het topje van de ijsberg. Want de Vlaamse regering schaft vanaf januari ook de gratis stroom af (+ 101 euro extra), en de federale regering besliste dat ook Eandis en Infrax voortaan vennootschapsbelasting moeten betalen. Die wordt vanaf 1 augustus naadloos doorgerekend aan de consument: plus 15 euro.
Als klap op de vuurpijl speelt de regering Michel met het idee om de btw op elektriciteit — nochtans een basisbehoefte — opnieuw te verhogen van 6% naar 21%, goed voor een prijsverhoging van nóg eens 117 euro. De elektriciteitsfactuur van het voorbeeldgezin uit Gent stijgt in dat scenario van 716 euro naar 1012 euro. Dat is een stijging van maar liefst 40 procent!
Het IMF mag in een recent advies (DS 22 juli) dan wel beweren dat energieconsumptie in België 'veel te laag belast' wordt en dat we jaarlijks 838 euro 'te weinig' betalen, de sociale impact van hogere energieheffingen is niet te overzien. Vandaag al leven twee op de tien gezinnen in energiearmoede. Ze besteden tot 15 procent van hun huishoudbudget aan energie-uitgaven. Méér energiearmoede, is het dat wat we willen?
Bovendien, waarom moeten de gezinnen opdraaien voor een groene schuldenberg die zij niet veroorzaakt hebben? De schuldenberg van twee miljard euro komt niet zomaar uit de lucht gevallen, maar is het resultaat van het catastrofale Vlaamse energiebeleid.
In plaats van doelgericht investeringsteun te geven aan zonnepanelen koos de Vlaamse regering voor een ingewikkeld marktsysteem met zogenaamde ‘groenestroomcertificaten’. Elke 1.000 kWh geproduceerde zonnestroom leverde één certificaat op, dat producenten bij de netbeheerders konden inruilen voor harde munt, tot 450 euro per certificaat. Netbeheerders verkochten die certificaten op hun beurt ‘op de markt’ door aan Electrabel en andere energiebedrijven die zelf niet genoeg groene stroom produceerden om aan de Vlaamse doelstellingen te voldoen. Het werd een fiasco. Door de oversubsidiëring rezen grootschalige zonnepanelenparken als paddenstoelen uit de grond en de markt werd overspoeld met groenestroomcertificaten. De certificatenmarkt crashte. De netbeheerders kregen hun certificaten aan de straatstenen niet kwijt en stapelden twee miljard euro schulden op.
Die schuld zomaar doorrekenen aan gezinnen en bedrijven is allerminst rechtvaardig. Waarom moet de samenleving opdraaien voor het failliet van de markt? Waarom moeten gezinnen en bedrijven jaarlijks 400 miljoen euro afbetalen voor de schulden van de energiesector terwijl de nucleaire winsten - méér dan 400 miljoen per jaar! - buiten schot blijven? Zou het niet veel logischer zijn om de investeringskosten voor groene stroom te laten dragen door Electrabel & co, in plaats van de rekening telkens opnieuw naar de burger op te sturen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten