Car Free Day 2K18
dinsdag 16 december 2014
donderdag 11 december 2014
Wind in de zeilen voor miljonairstaks
Hou je vast: bijna acht op de tien mensen vinden dat de besparingen niet eerlijk verdeeld zijn.
En maar liefst 85% wil een belasting op vermogens boven 1 miljoen euro.
Vandaag zien we dat steeds meer mensen de toenemende ongelijkheid in de samenleving niet langer pikken en gewonnen zijn voor een faire vermogensbelasting. Dat doet deugd. Hier kun je er meer over lezen.
In het editoriaal van Het Laatste Nieuws klonk het gisteren zo: "Niet eens zo gek lang geleden werden Peter Mertens uitgelachen toen ze erop wezen dat de poetsvrouw van een multinational meer belastingen betaalt dan de multinational zelf. Intussen is het lachen iedereen vergaan. Fiscale rechtvaardigheid behelst veel meer dan het bestrijden van fiscale fraude.” Inderdaad, als ook de multimiljonairs en multinationals belastingen betalen, dan kunnen we die besparingen van De Wever en Michel vermijden.
Jammer genoeg lijkt het erop dat de regering ondertussen potdoof blijft voor de verzuchtingen van de vakbonden, voor burgerbewegingen als Hart boven Hard en de Klimaatzaak, voor positieve voorstellen zoals de 30-uren-week van vrouwenorganisatie Femma, ... Het maakt het sociaal verzet alleen maar sterker.
De inzet is groot, schreef ik deze week in een opiniebijdrage voor Knack. Ofwel zet de regering de vakbonden buitenspel, en maakt ze de sociale en ecologische burgerbeweging monddood. Dan krijgen we een maatschappij van ikke, ikke, ikke en de rest kan stikken. Ofwel dwingen we verandering af, van onderuit. Een sociale, duurzame samenleving: dat is wat we nodig hebben. Het gaat over onze toekomst en die van onze kinderen.
En maar liefst 85% wil een belasting op vermogens boven 1 miljoen euro.
Vandaag zien we dat steeds meer mensen de toenemende ongelijkheid in de samenleving niet langer pikken en gewonnen zijn voor een faire vermogensbelasting. Dat doet deugd. Hier kun je er meer over lezen.
In het editoriaal van Het Laatste Nieuws klonk het gisteren zo: "Niet eens zo gek lang geleden werden Peter Mertens uitgelachen toen ze erop wezen dat de poetsvrouw van een multinational meer belastingen betaalt dan de multinational zelf. Intussen is het lachen iedereen vergaan. Fiscale rechtvaardigheid behelst veel meer dan het bestrijden van fiscale fraude.” Inderdaad, als ook de multimiljonairs en multinationals belastingen betalen, dan kunnen we die besparingen van De Wever en Michel vermijden.
Jammer genoeg lijkt het erop dat de regering ondertussen potdoof blijft voor de verzuchtingen van de vakbonden, voor burgerbewegingen als Hart boven Hard en de Klimaatzaak, voor positieve voorstellen zoals de 30-uren-week van vrouwenorganisatie Femma, ... Het maakt het sociaal verzet alleen maar sterker.
De inzet is groot, schreef ik deze week in een opiniebijdrage voor Knack. Ofwel zet de regering de vakbonden buitenspel, en maakt ze de sociale en ecologische burgerbeweging monddood. Dan krijgen we een maatschappij van ikke, ikke, ikke en de rest kan stikken. Ofwel dwingen we verandering af, van onderuit. Een sociale, duurzame samenleving: dat is wat we nodig hebben. Het gaat over onze toekomst en die van onze kinderen.
dinsdag 9 december 2014
Kent regering het verschil niet tussen 'overleggen' en 'opleggen'?
Over de eerste belangrijke regeringsmaatregelen is er dan toch ‘overleg’ geweest met de vakbonden. En wat is het resultaat? Dat de regering gewoon haar zin doordrijft. Vakbonden blijven eensgezind.
De regering-Michel-De Wever had het nochtans beloofd: “Er is enorm veel ruimte voor overleg.” Het staat meer dan honderd keer in het regeerakkoord. Menen ze dat echt of is het gewoon een communicatiestrategie? In gewone mensentaal spreken we van overleg wanneer mensen met elkaar praten om het eens te worden over een gemeenschappelijk project. Heeft de regering in die zin overlegd? Heeft ze geprobeerd om het eens te worden met de organisaties die meer dan drie miljoen werknemers vertegenwoordigen? Laten we kijken naar de feiten.
Eerste bedrijf: de opmaak van het regeringsprogramma. We kunnen niet zeggen dat de regering toen veel moeite heeft gedaan om het met de vakbonden eens te worden over een gemeenschappelijk project. Op 16 juni bezorgden de vakbonden de regeringsonderhandelaars een memorandum met zestien concrete punten. Niet één daarvan staat in het regeerakkoord! Integendeel, alle maatregelen van de regering gaan frontaal in tegen wat de vakbonden in hun memorandum voorstelden.
Tweede bedrijf: de regering bespreekt met de vakbonden een reeks ingrijpende maatregelen uit haar ‘overlegprogramma’:
a) het brugpensioen voor werknemers van bedrijven in moeilijkheden gaat van 53,5 naar 60 jaar;
b) het tijdskrediet eindeloopbaan (de landingsbanen) gaat van 55 naar 60 jaar;
c) afschaffing van het wachtgeld voor jongeren van 21 jaar zonder diploma secundair;
d) vermindering van de uitkering bij economische werkloosheid;
e) lagere aanvullende werkloosheidsuitkering voor deeltijdse werknemers;
f) activering van bruggepensioneerde 55-plussers die zich moeten inschrijven als werkzoekende.
Alles samen een heel pakket, groot genoeg om te beoordelen in welke mate de regerging tot echte onderhandelingen bereid is.
Wat is het resultaat? De mogelijkheid van brugpensioen voor werknemers van bedrijven in moeilijkheden blijft opschuiven van 53,5 naar 60 jaar. Alleen gaat de maatregel niet in in 2016, maar wordt hij geleidelijk ingevoerd (elk jaar één jaar meer), zodat hij in 2020 toch effectief wordt. Ook het tijdskrediet aan het einde van de loopbaan blijft omhoog gaan van 55 naar 60 jaar, maar wie al vandaag tijdskrediet heeft, mag dat houden.
En de maatregel tegen de jonge werklozen wordt… met enkele maanden uitgesteld.
Dat kan twee dingen betekenen: of de regering trekt zich niets aan van wat de vakbonden vinden, of ze hanteert een nieuwe definitie van ‘overleg’, namelijk: mensen samenbrengen om hen te vertellen wat ze moeten inleveren. Het komt twee keer op hetzelfde neer en dus hebben hebben de vakbonden al geantwoord dat ze de maatregelen noch de ‘versoepelingen’ accepteren.
Dit voorspelt bovendien weinig goeds voor het ‘overleg’ over de rest van de maatregelen. Op basis van de twee eerste bedrijven van ‘overleg’ kunnen we verwachten dat ook het overleg over het pensioen op 67 jaar of de indexsprong zal betekenen dat de regering gewoon haar zin doordrijft.
De vakbonden hebben nochtans al meermaals duidelijk gemaakt wat voor hen de basis van een gemeenschappelijk project moet zijn: de intrekking van de verhoging van de pensioen- en brugpensioenleeftijd, van de indexsprong, van de maatregelen die de openbare dienstverlening aantasten en de bespreking van effectieve maatregelen tegen de grote fortuinen. En zoals ACV-voorzitter Marc Leemans onlangs tegen Solidair zei: “De ontevredenheid is enorm groot, als de regering doof blijft, kan ze alleen maar meer acties verwachten.”
De regering-Michel-De Wever had het nochtans beloofd: “Er is enorm veel ruimte voor overleg.” Het staat meer dan honderd keer in het regeerakkoord. Menen ze dat echt of is het gewoon een communicatiestrategie? In gewone mensentaal spreken we van overleg wanneer mensen met elkaar praten om het eens te worden over een gemeenschappelijk project. Heeft de regering in die zin overlegd? Heeft ze geprobeerd om het eens te worden met de organisaties die meer dan drie miljoen werknemers vertegenwoordigen? Laten we kijken naar de feiten.
Eerste bedrijf: de opmaak van het regeringsprogramma. We kunnen niet zeggen dat de regering toen veel moeite heeft gedaan om het met de vakbonden eens te worden over een gemeenschappelijk project. Op 16 juni bezorgden de vakbonden de regeringsonderhandelaars een memorandum met zestien concrete punten. Niet één daarvan staat in het regeerakkoord! Integendeel, alle maatregelen van de regering gaan frontaal in tegen wat de vakbonden in hun memorandum voorstelden.
Krachtmeting
Misschien was het gewoon een slecht begin? Minister Peeters en premier Michel beloofden in ieder geval “veel ruimte voor overleg” over de inhoud van het regeerakkoord. De meeste mensen die dat hadden gelezen, waren heel sceptisch, sommigen wilden de regering toch nog een kans geven.Tweede bedrijf: de regering bespreekt met de vakbonden een reeks ingrijpende maatregelen uit haar ‘overlegprogramma’:
a) het brugpensioen voor werknemers van bedrijven in moeilijkheden gaat van 53,5 naar 60 jaar;
b) het tijdskrediet eindeloopbaan (de landingsbanen) gaat van 55 naar 60 jaar;
c) afschaffing van het wachtgeld voor jongeren van 21 jaar zonder diploma secundair;
d) vermindering van de uitkering bij economische werkloosheid;
e) lagere aanvullende werkloosheidsuitkering voor deeltijdse werknemers;
f) activering van bruggepensioneerde 55-plussers die zich moeten inschrijven als werkzoekende.
Alles samen een heel pakket, groot genoeg om te beoordelen in welke mate de regerging tot echte onderhandelingen bereid is.
Wat is het resultaat? De mogelijkheid van brugpensioen voor werknemers van bedrijven in moeilijkheden blijft opschuiven van 53,5 naar 60 jaar. Alleen gaat de maatregel niet in in 2016, maar wordt hij geleidelijk ingevoerd (elk jaar één jaar meer), zodat hij in 2020 toch effectief wordt. Ook het tijdskrediet aan het einde van de loopbaan blijft omhoog gaan van 55 naar 60 jaar, maar wie al vandaag tijdskrediet heeft, mag dat houden.
En de maatregel tegen de jonge werklozen wordt… met enkele maanden uitgesteld.
En verder? Niets
Kortom, alle maatregelen blijven, alleen worden sommige enkele maanden uitgesteld of een beetje gespreid in de tijd.Dat kan twee dingen betekenen: of de regering trekt zich niets aan van wat de vakbonden vinden, of ze hanteert een nieuwe definitie van ‘overleg’, namelijk: mensen samenbrengen om hen te vertellen wat ze moeten inleveren. Het komt twee keer op hetzelfde neer en dus hebben hebben de vakbonden al geantwoord dat ze de maatregelen noch de ‘versoepelingen’ accepteren.
Dit voorspelt bovendien weinig goeds voor het ‘overleg’ over de rest van de maatregelen. Op basis van de twee eerste bedrijven van ‘overleg’ kunnen we verwachten dat ook het overleg over het pensioen op 67 jaar of de indexsprong zal betekenen dat de regering gewoon haar zin doordrijft.
De vakbonden hebben nochtans al meermaals duidelijk gemaakt wat voor hen de basis van een gemeenschappelijk project moet zijn: de intrekking van de verhoging van de pensioen- en brugpensioenleeftijd, van de indexsprong, van de maatregelen die de openbare dienstverlening aantasten en de bespreking van effectieve maatregelen tegen de grote fortuinen. En zoals ACV-voorzitter Marc Leemans onlangs tegen Solidair zei: “De ontevredenheid is enorm groot, als de regering doof blijft, kan ze alleen maar meer acties verwachten.”
vrijdag 5 december 2014
De 10 foutste kerstcadeaus
| 1. Goudvis (68,7%) |
| 2. Stofzuiger (37%) |
| 3. Schenking aan een goed doel (35%) |
| 4.Voeding (31,8%) |
| 5. Broodrooster (31,5%) |
| 6. Schrijfgerief (28%) |
| 7. Keukengereedschap (26,6%) |
| 8. Beddengoed (23,9%) |
| 9. Badproducten (22,6%) |
| 10. Geld in een envelop (15%) |
woensdag 3 december 2014
Geen indexeringen in december
In december is er geen indexering van de lonen voorzien. Op basis van de laatste voorspellingen dreigen de gevolgen van ‘de indexsprong’ jarenlang door de mensen gevoeld te zullen worden. Bepaalde lonen zullen meerdere jaren, mogelijk zelfs drie jaar lang, niet geïndexeerd worden. Eén van de vele besparingen op de kap van de werknemers door de regering Michel-De Wever.
Eindejaarspremie
Heb ik recht op een eindejaarspremie?
De eindejaarspremie, ook 13de maand of kerstpremie genoemd, maakt deel uit van de verschillende voordelen waar je krachtens je arbeidsovereenkomst recht op hebt. Aangezien ze beschouwd wordt als loon, moeten op deze premie RSZ-bijdragen (door je werkgever en door jezelf) en bedrijfsvoorheffing worden betaald. Omdat een eindejaarspremie niet wettelijk verplicht is, moet de toekenning ervan voorzien worden in een collectieve arbeidsovereenkomst. De toekenningsvoorwaarden, de berekeningswijze en de uitbetalingsdatum hangen dus af van je sector en van je paritair comité.Wanneer ontvang ik mijn eindejaarspremie?
Het hangt af van de sector en het paritair comité waarin je werkt of je premie vroeg of laat gestort wordt. In het algemeen wordt je eindejaarspremie ten laatste op 31 december van het lopende jaar uitbetaald.Hoeveel zal mijn eindejaarspremie bedragen?
De specifieke voorwaarden die het bedrag van jullie eindejaarspremie bepalen hangen ook af van de sector of het paritair comité waarin je werkt. Als algemene regel geldt dat het bedrag van je eindejaarspremie berekend wordt aan de hand van je arbeidsprestaties van de 12 laatste maanden. Als je dus voltijds gewerkt hebt tijdens het jaar, zal het bedrag van je premie gelijkaardig zijn aan een maand salaris.
Ik werk halftijds
Jullie hebben recht op een eindejaarspremie in verhouding tot je arbeidstijd.Ik ben pas in de loop van het jaar aan de slag gegaan
In dit geval heb je recht op een deel van je premie. Het bedrag wordt bepaald op basis van het aantal volledige maanden dat je tijdens de loop van het jaar hebt gepresteerd. Elke volledige maand geeft recht op 1/12e van de premie. Dit is de algemene regel, maar voor sommige sectoren bestaan er andere afspraken.dinsdag 2 december 2014
Stakingsdag 24/11 metallo
Het deed ons
maandag vanuit alle vakbondsbesturen echt deugd te mogen vaststellen dat de
ordewoorden tot in de perfectie werden opgevolgd door onze militanten en
collega’s. En dit alles in de grootst mogelijke sereniteit, een voorbeeld!!!
Wij hopen
echt dat maandag extra mobiliserend is geweest voor de Nationale staking van 15
december. Die moet lukken!!! Want we zijn er nog bijlange niet, ook al kan de
politiek niet blind blijven voor zoveel sociale druk.In ieder geval, dikke merci en proficiat aan onze leden/militanten en collega’s.
ACV - ABVV LBC -BBTK
Geen loonplafond voor topmanagers van overheidsbedrijven
“M. De Croo wil vetbetaalde huurlingen aan het hoofd van de publieke diensten zetten om ze vervolgens te breken”
Marco Van Hees, federaal vertegenwoordiger, interpelleerde de eerste minister in de Kamer op het voorstel van de liberale vice-premier om de salarissen van de topmanagers van de overheidsbedrijven los te maken van het loonplafond.
Rijken dragen minder bij dan voorzien
Rekenhof ziet fouten in ontwerpbegroting
De minister kreeg tot dusver al veel kritiek omdat zijn cijfers weinig betrouwbaar zijn en hij het antwoord op veel concrete vragen schuldig moest blijven. De ochtend nadien zat de volledige ontwerpbegroting dan eindelijk in de bus. Een lijvig document van zo'n 2.000 bladzijden dat de komende weken druk bediscussieerd zal worden.
Daarbij zit deze regering in het defensief. Dat blijkt ook uit een scherp rapport van het Rekenhof, dat geen spaander heel laat deze ontwerpbegroting voor 2015 van de federale regering-Michel-De Wever. Volgens het rapport stelt de regering haar begroting veel te optimistisch voor. Zo gaat ze uit van veel te optimistische groeiprognoses. En bovendien zijn veel van de budgetten en geplande besparingen niet voldoende onderbouwd door cijfers.
Een grote kritiek is dat heel wat cijfers niet onderbouwd zijn. Dit zijn niet toevallig de (weinige) maatregelen die ingeschreven zijn om vermogenden te doen bijdragen:
Het Rekenhof maakt verder ook een lange oplijsting van een 50-tal programma’s in de begroting die naar haar oordeel helemaal fout werden begroot. Alles tezamen goed voor ettelijke honderden miljoenen euro's, bijna altijd in het voordeel van de regering. In heel wat domeinen, zoals bijvoorbeeld bij Justitie, bij de Regie der Gebouwen of bij Defensie, is het ook totaal onduidelijk hoe en of de geplande besparingen gerealiseerd zullen kunnen worden.
Tegelijk toont het ook hoe de politiek van deze regering weinig economisch onderbouwd is en vaak op “buikgevoel” en nattevingerwerk gebaseerd is.
Omdat de regering nog geen repliek klaar had op de vele opmerkingen vanuit het Rekenhof en de oppositie, gunnen ze zichzelf nog tot volgende week tijd om de begrotingsdebatten aan te vatten. Daarna zullen alle asociale maatregelen uit het regeerakkoord stuk per stuk in wetten gegoten worden en ter stemming gelegd worden in de parlementaire commissies en de plenaire vergadering.
Ondertussen is sociaal verzet broodnodig om deze regering onder druk te zetten, en haar besparingsmaatregelen voorgoed naar de prullenmand van de geschiedenis te verwijzen.
Daarbij zit deze regering in het defensief. Dat blijkt ook uit een scherp rapport van het Rekenhof, dat geen spaander heel laat deze ontwerpbegroting voor 2015 van de federale regering-Michel-De Wever. Volgens het rapport stelt de regering haar begroting veel te optimistisch voor. Zo gaat ze uit van veel te optimistische groeiprognoses. En bovendien zijn veel van de budgetten en geplande besparingen niet voldoende onderbouwd door cijfers.
Groeiverwachting
Daarbij komt nog dat het IMF en de Europese Commissie ervoor gekend zijn de economische groei van landen die hun besparingsprogramma's volgen veel te optimistisch in te schatten. In de realiteit zien we hoe landen die het pad van forse saneringen volgen, zoals in het zuiden van Europa, steeds dieper in de economische put verzand geraken. De put die ze moeten delven wordt steeds dieper, zonder licht aan het einde van de tunnel.Verwarring troef
Ook de rest van het rapport van het Rekenhof leest als een lange lijst met scherpe opmerkingen en zelfs flagrante fouten in deze ontwerpbegroting.Een grote kritiek is dat heel wat cijfers niet onderbouwd zijn. Dit zijn niet toevallig de (weinige) maatregelen die ingeschreven zijn om vermogenden te doen bijdragen:
- Zo wordt er in de begroting 75 miljoen verwacht van maatregelen rond “bestrijding van de fiscale fraude”, zonder enige toelichting of berekening. Kans is dus groot dat deze maatregel dode letter zal blijven.
- Sterker nog: door het schappen van het de zogenaamde “monsterboete” op geheime commissielonen (een veelvoorkomende vorm van fraude), raamt de regering een “opbrengst” van 30 miljoen. Maar het Rekenhof merkt fijntjes op dat dit “in essentie” gaat over het afbouwen van een fiscale maatregel, waarbij de FOD Financiën de bijkomende kost raamt op zo’n 113 miljoen.
- En bij de zogenaamde 'bijdrage van de financiële sector', die in de ontwerpbegroting op 100 miljoen euro geraamd wordt, merkt het Rekenhof op dat het in feite slechts over 10,2 miljoen euro zal gaan. Slechts één tiende van het opgegeven bedrag!
Het Rekenhof maakt verder ook een lange oplijsting van een 50-tal programma’s in de begroting die naar haar oordeel helemaal fout werden begroot. Alles tezamen goed voor ettelijke honderden miljoenen euro's, bijna altijd in het voordeel van de regering. In heel wat domeinen, zoals bijvoorbeeld bij Justitie, bij de Regie der Gebouwen of bij Defensie, is het ook totaal onduidelijk hoe en of de geplande besparingen gerealiseerd zullen kunnen worden.
Totale plaatje
Als we het totale plaatje bekijken, dan zijn de begrotingstabellen weinig hoopgevend. Als de opmerkingen van het Rekenhof worden doorgevoerd, zullen de rijken immers nog minder bijdragen dan tot nu toe was voorzien en zullen de besparingen nog driester worden.Tegelijk toont het ook hoe de politiek van deze regering weinig economisch onderbouwd is en vaak op “buikgevoel” en nattevingerwerk gebaseerd is.
Omdat de regering nog geen repliek klaar had op de vele opmerkingen vanuit het Rekenhof en de oppositie, gunnen ze zichzelf nog tot volgende week tijd om de begrotingsdebatten aan te vatten. Daarna zullen alle asociale maatregelen uit het regeerakkoord stuk per stuk in wetten gegoten worden en ter stemming gelegd worden in de parlementaire commissies en de plenaire vergadering.
Ondertussen is sociaal verzet broodnodig om deze regering onder druk te zetten, en haar besparingsmaatregelen voorgoed naar de prullenmand van de geschiedenis te verwijzen.
Abonneren op:
Posts (Atom)