Indexsprong, loonblokkering en een taxshift die op een taxlift blijkt uit te draaien: de Belgische werknemers en uitkeringsgerechtigden hebben de afgelopen jaren zwaar ingeleverd.
Waarom? Omdat lagere loonkosten door regering en werkgevers als zaligmakend worden beschouwd voor onze competitiviteit.
Wat blijkt ondertussen? De cijfers uit het Technisch Verslag van de Centrale Raad voor het Bedrijfsleven (CRB) stellen zwart op wit dat België eind 2016 goedkoper zal zijn dan de buurlanden. De OESO gaat zelfs uit van een negatieve loonkloof van 1,4 procent tegen eind 2016.
Is dit dan geen goed resultaat? Dit is de fameuze loonkloof.
De wet van ’96 bepaalt dat onze loonkosten in lijn met Duitsland, Frankrijk en Nederland moeten evolueren. Wat deze regering doet, is ons op sociaal en loongebied in een race naar de bodem duwen: hoe lager hoe beter. De economische effecten worden nu duidelijk. Het consumentenvertrouwen daalt en de belangrijkste pijler van onze economie, de binnenlandse vraag, brokkelt af. De Europese Commissie gaf recent aan dat de groei van de binnenlandse consumptie in 2016 meer dan gehalveerd wordt.
De bedrijven hebben ondertussen hun verlanglijst gekregen: indexsprong, verlaging van de patronale bijdragen, ‘flexibelere’ arbeidsmarkt en extra loonsubsidies. Die loonsubsidies stegen in 2014 tot een recordniveau. Meer dan 7,1 miljard aan loonkosten moeten de bedrijven niet doorstorten aan de fiscus of de sociale zekerheid. Dat is 4,6 procent van de totale loonmassa. In 1996 was dit één procent. Maar de bedrijven willen meer.
Laat het dus duidelijk zijn. Het is nu aan de bedrijven om hun plicht te doen. Om te investeren, om te innoveren, mensen aan te werven en op te leiden. Om duurzame groei op gang te brengen.
Of gaan ze de blanco cheque die ze van de regering kregen simpelweg cashen?
Hogere bonussen en dividenden? Het is te hopen van niet.
De regering beloofde jobs, jobs, jobs. Tot op vandaag is het vooral noppes, noppes, noppes voor de werknemer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten