Werkende klasse, jongeren, boeren en zelfstandigen moeten hun pijlen richten op de echte schuldigen van deze crisis

Het zijn niet de kleine bakkers, bioboeren en bloemisten die de lijsten van LuxLeaks bevolken.
Het zijn niet de loodgieters en de fotografen die hun schamele winsten parkeren op een geheime bankrekening in Zwitserland.
Drie kwart van de kleine ondernemers vindt dat de grote vermogens, die hun inkomen vooral uit vermogen halen, te weinig bijdragen.
Dat blijkt uit een rondvraag van Unizo begin dit jaar bij 2.500 ondernemers.

 

De naamloze vennootschappen van Albert Frère betalen nog altijd minder belastingen dan Francine, de kuisvrouw. Maar ook minder dan Walter, de boekhandelaar.
De blauwe en gele liberalen doen geloven dat ze de zelfstandigen verdedigen, terwijl ze enkel rijden voor de toplaag die Ludwig Verduyn vorige week bekendmaakte.
Steeds meer zelfstandigen en kleine ondernemers spreken erover.
We hebben het dan over cafébazen, schoonheidsspecialisten, muzikanten.
We spreken dan over die zelfstandige die dikwijls 50 tot 60 uur per week moet werken, en toch het zout op zijn patatten niet verdient.
We hebben het dan over de onafhankelijke garagist die uit de markt wordt gedrukt door grote merkenketens of door verzekeringsmaatschappijen.
We hebben het over de boeren, die amper loon naar werken krijgen, de schulden opstapelen en door de grootdistributie tegen elkaar worden uitgespeeld.
Werkende klasse, jongeren, boeren en zelfstandigen moeten hun pijlen richten op de echte schuldigen van deze crisis: de multinationals en de financiële markten, die de hele samenleving in een wurggreep houden.